حسگری که از صدا نیرو میگیرد
تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۴۴۳۴۹
این حسگر جدید نه تنها اتلاف باتری را کاهش میدهد، بلکه میتواند به دستگاههای پزشکی مانند کاشت حلزون انرژی بدهد یا ساختمانها را از نظر عیوب نظارت کند.
به نقل از نیواطلس، ما برای تامین انرژی بسیاری از مواردی که روزانه استفاده میکنیم، از تلفنهای هوشمند و اسباب بازیها گرفته تا کنترل از راه دور و چراغ قوه، به باتری وابسته هستیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش ایسنا، اما اکنون برخی از دستگاهها ممکن است دیگر نیازی به باتری و دور انداختن آن نداشته باشند زیرا به لطف محققان مؤسسه فناوری فدرال زوریخ، حسگری ایجاد شده است که به هیچ چیز دیگری به جز صدا برای تغذیه نیاز ندارد.
یوهان رابرتسون(Johan Robertsson)، یکی از نویسندگان این مطالعه میگوید: این حسگر کاملا مکانیکی کار میکند و به منبع انرژی خارجی نیاز ندارد و به سادگی از انرژی ارتعاشی موجود در امواج صوتی استفاده میکند.
البته فقط از امواج صوتی خاص استفاده میکند. این حسگر توسعه یافته توسط محققان دارای قابلیت تشخیص غیرفعال گفتار است و هر زمان که کلمه خاصی گفته شود یا لحن یا صدای خاصی ایجاد شود فعال میشود.
امواج صوتی ساطع شده باعث میشود که حسگر به اندازه کافی ارتعاش پیدا کند که یک پالس الکتریکی کوچک تولید کند که یک دستگاه الکترونیکی را روشن میکند. نمونه اولیه آن میتواند بین کلمات گفتاری «سه» و «چهار» تمایز قائل شود. از آنجایی که کلمه «چهار» انرژی صوتی بیشتری نسبت به «سه» تولید میکند، باعث میشود حسگر به لرزه درآید، دستگاهی را روشن کند یا فرآیند بعدی را آغاز کند، در حالی که گفتن کلمه «سه» تأثیری ندارد.
مارک سرا گارسیا(Marc Serra-Garcia)، نویسنده همکار این مطالعه میگوید: حسگر ما کاملا از سیلیکون تشکیل شده است و مانند حسگرهای الکترونیکی معمولی فلزات سنگین سمی و خاکهای کمیاب ندارد.
اما این حسگر ویژگیهای تشخیص گفتار خود را از ساختار خود به دست میآورد نه آنچه از آن ساخته شده است.
محققان با استفاده از مدلسازی و الگوریتمهای رایانهای، ساختار حسگر را با استفاده از شبکهای از صفحات سیلیکونی یکسان طراحی کردند که با میلههای کوچکی که مانند فنر عمل میکنند، به هم متصل شدهاند. فنرها تعیین میکنند که آیا صدای خاصی حسگر را به حرکت در آورد یا خیر.
محققان کاربردهای بالقوه زیادی را برای حسگر بدون باتری میبینند.
میتوان از آن برای نظارت بر زمینلرزهها و ساختمانها استفاده کرد، مثلا صدای خاصی را که از ترک خوردن پی ساختمان میآید، ثبت کرد. یا میتوان صدای خش خش ناشی از خروج گاز را تشخیص داد و زنگ هشدار را فعال کرد.
محققان میگویند که این حسگر میتواند کاربردهای پزشکی نیز داشته باشد، مانند افرادی که کاشت حلزون شنوایی برای ناشنوایی یا کم شنوایی دارند. در حال حاضر، هر ایمپلنت بسته به نوع پردازشگر صوتی مورد استفاده، به دو یا سه باتری نیاز دارد. در حالی که بسته به نوع فعالیتی که فرد انجام میدهد باتریهای یک بار مصرف بین ۳۰ تا ۶۰ ساعت دوام خواهند داشت و نیاز به تعویض مکرر دارند.
این حسگر جدید همچنین میتواند برای اندازهگیری مداوم فشار چشم استفاده شود. سرا گارسیا میگوید: فضای کافی در چشم برای قرار دادن حسگر با باتری وجود ندارد.
محققان قصد دارند تا سال ۲۰۲۷ یک نمونه اولیه حسگر را عرضه کنند.
گزینههای جدیدتر باید قادر به تمایز قائل شدن بین حداکثر ۱۲ کلمه مختلف، از جمله دستورات استاندارد مانند «روشن»، «خاموش»، «بالا» و «پایین» باشند و در مقایسه با نمونه اولیه به اندازه کف دست، محققان برنامهریزی میکنند که نسخههای جدیدتر کوچکتر باشند.
این مطالعه در مجله Advanced Functional Materials منتشر شده است.
کانال عصر ایران در تلگراممنبع: عصر ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۴۴۳۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عمیق ترین حفره آبی جهان در این منطقه کشف شد
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از دیلی میل، مانند سیاهچاله های فضایی در منظومه شمسی، ویژگی های مرموزی نیز روی زمین وجود دارند که گودال های آبی هستند. عمق این حفره های عظیم در اقیانوس های زمین ممکن است به اندازه طول آسمانخراش باشد.
تصور می شود این حفره های مذکور که اواخر عصر یخی به وجود آمده باشند، نقاط اکولوژیکی مهمی هستند که انبوهی از گیاهان و حیوانات در آنها زندگی می کنند. اکنون محققان بزرگترین حفره آبی در جهان را شناسایی کرده اند که در خلیج چتومال واقع در مکزیک قرار دارد.
حفره آبی مذکور به نام «تام جا» (Tamm Ja) در زبان قوم مایا به معنی آب عمیق است و عمق آن به ۴۲۰ متر زیرسطح دریا می رسد. محققان تاکنون هیچ گاه به انتهای این گودال نرسیده اند.
پیش از این محققان تصور می کردند تام جا دومین گودال آبی جهان باشد اما اندازه گیری های جدید حاکی از آن است که عمق آن از گودال رکورد دار پیشین که در چین قرار دارد، بیشتر است.
نمونه برداری و بررسی حفره آبی تام جا در سپتامبر ۲۰۲۱ میلادی انجام شد اما محققان سال قبل از وجود آن خبر دادند. به هر روی آنها عمق این حفره را ۲۷۴.۴ متر تخمین می زدند که معادل ارتفاع برج ویلیامز در هیوستن آمریکا است.
اما در واقع تخمین های پیشین ۴۰۰ فوت کوتاه تر از عمق تایید شده فعلی هستند. محققان طی یک بررسی جدید در چتومال مکزیک توانستند با کمک ابزار پروفایلر CTD (رسانایی، دما و عمق) در دسامبر سال گذشته به تخمین دقیق تری از عمق تام جا دست یابند.
این دستگاه مجموعه ای از کاوشگرهاست که به یک قاب فلزی دایره شکل متصل هستند و به وسیله یک کابل به اعماق آب ارسال می شود.
قبل از آن محققان از روش نگاشت صداگیر پژواک(echo sounder mapping) استفاده کردند که با کمک پالس های امواج صوتی عمق را تخمین می زند.
در دسامبر ۲۰۲۳ میلادی یک ماموریت اکتشافی غواصی انجام شد تا شرایط محیطی در این گودال شناسایی شود. سوابق پروفایلر CTD از ۴۲۰ متر زیر سطح دریا فراتر رفت و هنوز به انتهای گودال نیز نرسیده بود. به این ترتیب تام جا به عنوان عمیق ترین گودال آبی جهان تایید شد.
کد خبر 848756 منبع: مهر برچسبها خبر مهم آب مکزیک فضا